O Żywej Etyce

Kolekcja Ksiąg Żywej Etyki to synteza starożytnych wierzeń Wschodu oraz współczesnej myśli zachodniej, stanowi pomost pomiędzy podejściem duchowym i naukowym. Choć bywa nazywana jogą, to — w popularnym rozumieniu tego terminu — do jogi zupełnie nie jest podobna; prędzej będzie uznawana za system filozoficzny, może nawet bliski religiom, ale nie jest ani jednym, ani drugim. Najlepsze określenie to właśnie "synteza". Studiujący tę naukę opierają się na syntezie, a środki drugorzędne dobierają już indywidualnie, samodzielnie.

Współczesna ścieżka doskonalenia się

Żywa Etyka jest oparta na praktyce w codziennym życiu, bez medytacji, bez ascetyzmu, bez kursów, bez szkół, bez zajęć, bez specjalnych ćwiczeń fizycznych. To praktyka odpowiedzialnej, ukierunkowanej myśli, rozszerzania świadomości na skalę planetarną — ewolucja świadomości jest naglącą potrzebą, a indywidualne dążenia prowadzą do przemiany całej ludzkości. Potwierdza istnienie duchowej Hierarchii Światła, możliwość łączności Serca człowieka z Hierarchią i dalekimi światami.

Oto droga rozwoju — systematycznego, bazującego na zasadach naukowych! — Trudna? A kto to mówił, że będzie łatwo? Będzie prawdziwie!

Materiały do studiowania

Księgi, materiały do tej Nauki, nie są usystematyzowane w potocznym rozumieniu tego słowa. Pomagają jednak wnikliwemu uczniowi odkryć prawa moralne, uzyskać wskazówki duchowe, by żyć świadomie i tym samym przyczyniać się do wspólnego dobra. Rozwój duchowy poprzez doskonalenie w życiu codziennym prowadzi do naturalnego kontaktu z energią ognistą, czyli Duchem Świętym; dlatego Żywa Etyka nazywana bywa Nauką Agni Jogi.

Księgi

Pierwsze wydania Ksiąg pojawiły się w XX wieku w okresie międzywojennym, wydrukowane anonimowo, pierwotnie w formie dzienników, z czasem przyjęły formę zbioru paragrafów. Niektórzy autorstwo przypisują Helenie Roerich, albowiem to ona dokonywała zapisów i je redagowała, to była Jej droga. Jednak Ona nie uważała się za Autora, a za pośredniczkę. Całe życie poświęciła pracy dla Dobra Powszechnego, sięgnęła do sfer, które dla wielu są jeszcze niedostępne, założyła podwaliny nowych osiągnięć duchowych. Niektóre zapisy pochodzą także od Mikołaja Roericha, który prowadził szeroką działalność kulturalną i naukową.

Okładki ksiąg wydanych drukiem

Każda okładka (i strona tytułowa) w serii Ksiąg Żywej Etyki wydanych drukiem zawiera rozpoznawalny znak graficzny. Znak w księgach Zew i Oświecenie to symbol Świątyni Ducha, natomiast znak w następnych księgach to Majtreja Sangha, czyli Wspólnota Majtreji.

Księgi wydawane w późniejszych latach i przekłady zawsze sygnowane są rokiem pierwszego wydania oryginału. Kolory okładek poszczególnych tomów, format także były starannie dobierane.

Zapisy stanowiące treść Ksiąg redagowane były w porządku chronologicznym, a rok wydania Księgi wskazuje na odpowiadający im okres.

Wyjątkiem jest trzecia księga Wspólnota. Wydanie okolicznościowe tej księgi z roku 1927 w Ułan Bator nie weszło do kanonu Ksiąg Żywej Etyki. Jako wydanie pierwsze uznaje się książkę wydaną w Rydze (1936) w nowej redakcji, z dodanymi ponad sześćdziesięcioma paragrafami zapisanymi także w 1935 roku. Na okładce pozostawiono jednak rok 1926.

Informacje na temat przekładu

Księgi Żywej Etyki w języku polskim zostały wydane drukiem w latach 90. XX wieku nakładem Wydawnictwa Ignis. Na witrynie ignis.waw.pl udostępniane są teksty bazujące na wydaniach pierwszych, ale ze zmianami podążającymi — sukcesywnie, w miarę możliwości — za zmianami w oryginale. Księga Zew doczekała się nowego przekładu; udostępniony tekst z roku 2018 sygnowany jest jako wydanie drugie.

Tekst Ksiąg jest modyfikowany w związku z uzupełnianiem polskiego przekładu o dodatkowe materiały. Materiały te — zgodnie z poleceniem Autora — nie weszły do wydania pierwszego oryginału, musiały poczekać na inne czasy, mogły być włączone do następnych wydań.

Zmiany tekstu mają różnoraki charakter: rozwijane są niektóre skróty i inicjały, dodawane zdania, czy nawet całe akapity. Do tych merytorycznych modyfikacji dochodzą jeszcze zwykłe korekty błędów druku. To wszystko sprawia, że prace i nad oryginałem, i nad przekładami są kontynuowane. Modyfikacje polskiego przekładu Ksiąg sygnowane są numerem wersji.